Віктар Марціновіч

Салжаніцын без Нобелеўкі

«Калі б арышт Аляхновіча здарыўся не ў 1927-м, а на дзесяць гадоў пазней, яго б дакладна расстралялі. А так — пашчасціла». Віктар Марціновіч на budzma.by разважае пра знакамітую аповесць «У капцюрох ГПУ» Францішка Аляхновіча.

Нобелеўскі лаўрэат на допыце

Чаму выклік Святланы Алексіевіч у Следчы камітэт — вялікая памылка, Віктар Марціновіч разважае для budzma.by.

«Ідэальны» кандыдат па-беларуску

Віктар Марціновіч на budzma.by разважае пра чаканні беларусаў на сёлетніх прэзідэнцкіх выбарах.

Паветранае затрыманне і іншыя фігуры найвышэйшага пілатажу

«Крэатыў і інтрыга канчаткова робяцца прэрагатывай следчых», — Віктар Марціновіч на budzma.by піша пра гучныя затрыманні апошняга часу, якія абмяркоўвае ўся краіна

Віктар Марціновіч: Як чытаць не з паперы

Калі ў чарзе да мяне ў галаву стаіць усё назапашанае чалавецтвам за 5 тысяч гадоў... дык у чарговага кандыдата на азнаямленне не можа быць большых шанцаў, чым на 20 старонак. Калі кніга не зачапіла за 20 старонак — яна не мая.

Віктар Марціновіч: Ну як так, Пятро Аляксеевіч?

Віктар Марціновіч на budzma.by дае 7 парадаў ад Беларусі, як не ўпусціць краіну на выбарах.

«Новае паганства», ці Чаму варта тэрмінова чытаць Геймана

Як ні дзіўна, такі раман можна было б напісаць і пра Беларусь, дзе ля кожнага выгіну ракі — рэшткі закінутага капішча.

Віктар Марціновіч: Bravo, Украіна!

Бяспека камеры назірання

Пасля таго як два вучні, узброеныя стрэльбамі, пісталетамі і самаробнымі выбуховымі прыстасаваннямі, забілі 13 і паранілі 23 чалавекі ў сярэдняй школе ў Калумбайне ў 1999 годзе, у ЗША пачалася шырокая грамадская дыскусія. Медыя абмяркоўвалі магчымыя напрамкі рэакцыі і высновы, якія мусяць быць зробленыя з трагедыі.

Колькі словаў пра «Прэм’еру» Горвата

Ніколі не чытайце тое, што пішуць пра творы ў Беларусі. Тут дзейнічае правіла «наадварот». Калі тэкст добры — яго будуць бэсціць. Калі тэкст геніяльны — клёкат уздымецца такі, што пазакладае вушы.

Адчапіцеся ад Каліноўскага

Што такое Беларусь, як не міф пра паўстанне, падчас якога шляхта спрабавала дамагчыся незалежнасці для народа? Чаго тады вартая наша гісторыя? Ці будзем зыходзіць з таго, што ніякай Беларусі з яе гісторыяй не існуе і ніколі не існавала — як гэта думае групоўка, што пачала бэсціць Каліноўскага?

Кніга, у якой схавалася Беларусь

Беларусь, тая Беларусь, якая нам не бачная за сацыяльнай рэкламай з міліцыянерамі і спартоўцамі, за культурнай Антарктыдай начной Зыбіцкай, за савецкімі святамі і віншаваннямі ад дэпутатаў гарсавета ў метро, схаваная ў такіх вось кніжках. Вандраваць па ёй можна толькі ўглыб.

Віктар Марціновіч: Гібрыдная Феміда

Сумна ж глядзець, як краіна ходзіць па коле, выкладзеным граблямі. І зноў, і зноў знаходзяцца энтузіясты, гатовыя «не пабачыць у гэтым палітыку», абвінаваціць выканаўцаў, «не звязаць з выбарамі» і г. д.

Віктар Марціновіч: Мундыяль скончаны. Мы — наступныя?

Як вы заўважылі, я не вялікі аматар выказвацца за палітыку. Бо ў беларускім выпадку гэта заўсёды крышачку гаданне на драніках: усе зыходнікі схаваныя, пра галоўнае не кажуць на нарадах, «аналітыкам» даводзіцца сілкаваць думку той формай, якую прымае бульбяная сумесь на патэльні штодзённасці.

Навошта нам паўмільёна камер?

Што вымушае мяне зноў і зноў натапырвацца, калі я чытаю навіны з Беларусі, дык гэта бюджэтаванне.