Кацярына Шуст

Час неверагодных людзей

Калi свет пачаў прыходзiць у жах ад пандэміі, беларусы толькi сумна пазяхнулi.

Час надзей і час нягод

Амерыканскi часопiс Time ужо абвясцiў 2020 год самым кепскiм у сучаснай гiсторыi. Iнтэрнэт-прастора напоўнена жартамi на тэму таго, як бы хутчэй гэты год скончыўся i цi скончыцца некалi ўвогуле. Для ўсяго света ён стаў сапраўды адметным у вельмi кепскiм сэнсе гэтага слова. Што мы запомнiм пра 2020-ты?

Слава Украіне! Жыве Беларусь!

Амаль чатыры месяцы доўжацца пратэсты ў Беларусі. А навакольны свет тым часам жыве сваім жыццём, час ідзе сваёй хадой, раз-пораз даючы нам, беларусам, прыклады пратэстаў іншых краін — ці то для натхнення, ці то для самааналізу.

«Неверагодна цяжка бачыць збіццё іншых людзей. Нашмат цяжэй, чым самому патрапіць пад дубінку»

З самага пачатку мірных пратэстаў Віталь Алейнік не заставаўся ў баку ад падзей і шмат дапамагаў. Асабліва валанцёрам каля Акрэсціна, а таксама тым, хто шукаў па РУУСах ды ізалятарах сваіх затрыманых сяброў і родных. Але нечакана Віталь і сам патрапіў за краты.

Чаму мы не можам не перамагчы

Напэўна, шмат хто, пабачыўшы зверствы людзей у форме, задаецца пытаннямі, чаму яны гэта робяць. На першы погляд, такая бесчалавечнасць не паддаецца ніякаму разуменню. А потым прыходзіць асэнсаванне, што іх матывацыя старажытная, як гэты свет, і па сутнасці зводзіцца выключна да страху.

Сорамна пакідаць гэта ў сябе. Выпускнікі нясуць да МДЛУ свае дыпломы і ўзнагароды (фота)

«Мы жывем тут, таму што іншыя не могуць»

«Дажа памруць — дык нашкодзяць!» Беларусы флэшмобяць у сацсетках у адказ на заявы Лукашэнкі

Паглядзелі, як карыстальнікі інтэрнэта пішуць сабе некралогі ад імя кіраўніка краіны. А часам і яму.

Правы ці прыгажосць? Пра што забываюць 8 Сакавіка

8 Сакавіка. Міжнародны жаночы дзень. Адзіны ў годзе дзень, калі пра жанчын узгадваюць на ўсіх узроўнях, шырока і публічна.

«Людзі мусяць адказваць паводле свайго ўчынка, а не пола»

На адбельванне Машы Васiлевiч (прабачце, што я зноў пра яе, але насамрэч не пра яе), якое ўчора нечакана расквітнела, у маёй стужцы фэйсбука не паскардзiуся толькі самы лянотны. Пачаўшыся з тэксту Ганны Мірочнік «Феномен Марыі Васілевіч: чаму мы не любім прыгожых і паспяховых», справа працягнулася разважаннямі блогера Насты Захарэвіч «Чаму я баюся за Марыю Васілевіч». То бок, нечакана ў гэты, здавалася б, дзяржаўнага разліву трэш улезлі i нашы асабліва апантаныя феміністкі. 

Выбараў няма, а выбарчы — ёсць

Аднаму беларускаму кодэксу — 20 гадоў. Які шлях прайшоў ён за час свайго існавання і як гэта адбілася на беларусах?

Беларусь і свет: 2019 год у асноўных падзеях

Узгадваем галоўныя падзеі года, які адыходзіць.

Сапраўдныя цуды і дзе яны жывуць

Распавядаем па сакрэту.

Усеагульныя, роўныя, вольныя

Ляцець у IT ці вылецець у трубу?

Беларуская ладдзя электаральнай роспачы

Выраз пра мышак, які плакалі, ды ўсё ж працягвалі есці кактус, напэўна, знаёмы кожнаму. Так мы звычайна кажам пра людзей, дзеяннi якiх надзвычай упартыя пры ўсёй iх бессэнсоўнасці. Апошнім часам гэты выраз занадта часта круціўся ў маёй галаве, пакуль аднойчы я не зразумела: а, выбарчая кампанія ж пачалася.

Чаму я нiколi i нiкуды не з’еду з Беларусi

Прачытала ў «Новым Часе» развагi на тэму ці варта з'язджаць з Беларусi, i не змагла застацца абыякавай.

Плошча, Майдан, Бульварнае кальцо

У мяне не будзе для вас рэпартажаў з маляўнічымі фотаздымкамі: іх багата ў сеціве. У мяне не будзе і глыбокіх аналітычных развагаў пра тое, што «Расіі наканавана цярпець» ці «яшчэ крыху — і імперыя выбухне»: іх таксама ўжо дастаткова, пагатоў і тых, і тых. Гэта толькі мая ўласная гісторыя, і яна пра страх, і нянавісць, і рэфлексы, і любоў.