Кацярына Шуст

«Неверагодна цяжка бачыць збіццё іншых людзей. Нашмат цяжэй, чым самому патрапіць пад дубінку»

З самага пачатку мірных пратэстаў Віталь Алейнік не заставаўся ў баку ад падзей і шмат дапамагаў. Асабліва валанцёрам каля Акрэсціна, а таксама тым, хто шукаў па РУУСах ды ізалятарах сваіх затрыманых сяброў і родных. Але нечакана Віталь і сам патрапіў за краты.

Чаму мы не можам не перамагчы

Напэўна, шмат хто, пабачыўшы зверствы людзей у форме, задаецца пытаннямі, чаму яны гэта робяць. На першы погляд, такая бесчалавечнасць не паддаецца ніякаму разуменню. А потым прыходзіць асэнсаванне, што іх матывацыя старажытная, як гэты свет, і па сутнасці зводзіцца выключна да страху.

Сорамна пакідаць гэта ў сябе. Выпускнікі нясуць да МДЛУ свае дыпломы і ўзнагароды (фота)

«Мы жывем тут, таму што іншыя не могуць»

«Дажа памруць — дык нашкодзяць!» Беларусы флэшмобяць у сацсетках у адказ на заявы Лукашэнкі

Паглядзелі, як карыстальнікі інтэрнэта пішуць сабе некралогі ад імя кіраўніка краіны. А часам і яму.

Правы ці прыгажосць? Пра што забываюць 8 Сакавіка

8 Сакавіка. Міжнародны жаночы дзень. Адзіны ў годзе дзень, калі пра жанчын узгадваюць на ўсіх узроўнях, шырока і публічна.

«Людзі мусяць адказваць паводле свайго ўчынка, а не пола»

На адбельванне Машы Васiлевiч (прабачце, што я зноў пра яе, але насамрэч не пра яе), якое ўчора нечакана расквітнела, у маёй стужцы фэйсбука не паскардзiуся толькі самы лянотны. Пачаўшыся з тэксту Ганны Мірочнік «Феномен Марыі Васілевіч: чаму мы не любім прыгожых і паспяховых», справа працягнулася разважаннямі блогера Насты Захарэвіч «Чаму я баюся за Марыю Васілевіч». То бок, нечакана ў гэты, здавалася б, дзяржаўнага разліву трэш улезлі i нашы асабліва апантаныя феміністкі. 

Выбараў няма, а выбарчы — ёсць

Аднаму беларускаму кодэксу — 20 гадоў. Які шлях прайшоў ён за час свайго існавання і як гэта адбілася на беларусах?

Беларусь і свет: 2019 год у асноўных падзеях

Узгадваем галоўныя падзеі года, які адыходзіць.

Сапраўдныя цуды і дзе яны жывуць

Распавядаем па сакрэту.

Усеагульныя, роўныя, вольныя

Ляцець у IT ці вылецець у трубу?

Беларуская ладдзя электаральнай роспачы

Выраз пра мышак, які плакалі, ды ўсё ж працягвалі есці кактус, напэўна, знаёмы кожнаму. Так мы звычайна кажам пра людзей, дзеяннi якiх надзвычай упартыя пры ўсёй iх бессэнсоўнасці. Апошнім часам гэты выраз занадта часта круціўся ў маёй галаве, пакуль аднойчы я не зразумела: а, выбарчая кампанія ж пачалася.

Чаму я нiколi i нiкуды не з’еду з Беларусi

Прачытала ў «Новым Часе» развагi на тэму ці варта з'язджаць з Беларусi, i не змагла застацца абыякавай.

Плошча, Майдан, Бульварнае кальцо

У мяне не будзе для вас рэпартажаў з маляўнічымі фотаздымкамі: іх багата ў сеціве. У мяне не будзе і глыбокіх аналітычных развагаў пра тое, што «Расіі наканавана цярпець» ці «яшчэ крыху — і імперыя выбухне»: іх таксама ўжо дастаткова, пагатоў і тых, і тых. Гэта толькі мая ўласная гісторыя, і яна пра страх, і нянавісць, і рэфлексы, і любоў.

Любоў заўсёды вяртаецца да тых, хто яе не шкадуе

Мы сядзiм ва ўтульнай кухнi аднаго з невялiкiх дамоў гэтага вялiкага гораду i п’ем гарбату. Ёсць i нагода: мая сяброўка Яна сёння святкуе дзень нараджэння. А таму нас тут шмат сабралася: апроч мяне i яе яшчэ Фара, Маша, Ляля, Муза, Федзя, Дзiна i Алiса.

Хачу служыць у беларускiм войску!

Жаночыя развагі пра мужчынскія справы.

Пасля кроку на прайд: цi зробiць БНФ крок наперад?

Дэвальвацыя, горшая за грашовую

Лiтаральна некалькi дзён таму я атрымала дыплом аб вышэйшай адукацыi. Справа шараговая для канца чэрвеня. Хоць атрымаць дыплом я магла дзесяць год таму, аднак тады сышла з унiверсiтэта без скарынкi, але з ведамi i самаадчуваннем адукаванага чалавека. I вось праз нейкi час паступiла ў iншы ўнiверсiтэт, на iшую спецыяльнасць — i скарынку атрымаць, i ў тое, што даўно цiкавiла, паглыбіцца. Каб вывучыцца на псiхолага, я выбрала БДПУ iмя М.Танка. I там зрабіла нечаканае адкрыццё: студэнты ў ВНУ — не вучацца.