Але асабіста для мяне — і хай велікадушна даруюць мне шаноўныя юбіляры — гэта найперш год Генадзя Бураўкіна, якому ў жніўні было б 80. Адмыслова да гэтай даты родныя Генадзя Мікалаевіча разам з Саюзам беларускіх пісьменнікаў і Згуртаваннем беларусаў свету «Бацькаўшчына» выдалі каляндарык, дзе побач з восеньскім фотаздымкам паэта — верш з той самай кнігі «Нагаварыцца з зоркамі», чаканне якой і трымала Генадзя Мікалаевіча апошнія дні ў траўні 2014-га перад назаўсёдным сыходам. Той самай кнігі, якая пісалася з поўным разуменнем таго, што яна — апошняя прыжыццёвая.
Сяргей Шапран
.jpg)
Калі мы сыдзем з гэтага жыцця,
Сплывем за незабудкавыя далі,
Мы вам гукнём з прадонняў небыцця
Той самы кліч,
Што на зямлі гукалі.
Ён знойдзе вас на ўробленым надзеле,
Прытоены ў траве і сіняве,
Як запавет, як заклік і надзея,
І як апошні выдых наш:
— Жыве!
