
Фота: Вольга Шукайла, TUT.BY
Пра тое, што адбывалася на выбарчых участках
"Вы ведаеце, што галасаванне праходзіць з 8 да 20 па законе. Па законе ў 20 гадзін выбарчыя ўчасткі павінны зачыніцца. Тады, калі ўтварыліся на некаторых выбарчых участках, яшчэ раз паўтараю — на некаторых выбарчых участках — вялізныя чэргі, была прынятая пастанова ЦВК: даць людзям прагаласаваць.
Я сваім калегам — а мы, члены Савета Рэспублікі, маем права зайсці на любы выбарчы ўчастак, каб ацаніць сітуацыю — кажу: "Паслухайце, давайце мы выйдзем на гэтыя выбарчыя ўчасткі, каб хаця б падтрымаць гэтыя камісіі, таму што працаваць вельмі няпроста.
Я тэлефаную, пачынаю удакладняць, дзе ёсць чэргі. Літаральна праз 20 хвілін, максімум 30, я тэлефанавала, і мне ўжо: там чаргі няма, там чаргі няма, там няма. Аб чым гэта кажа? Пра тое, што многія там проста збіраліся, каб выказаць пратэст і стварыць нязручнасці для ўлады»
"Сябры выбарчай камісіі — там 20 чалавек, 30 чалавек ці колькі іх там было — плюс назіральнікі. Гэта значыць, яны ўсё фальсіфікавалі? Спыніцеся, я вас малю. Скажыце, а ваша жаданне пайсці назіраць за выбарамі яно складалася з якіх [пасылаў]? Што вам не падабалася ў дзяржаве, у краіне? Тое, што цяпер вы кожны распавядаць пачнеце вашыя назірання... Я, разумееце, слаба ў гэта веру. У мяне сваё меркаванне. А тое, што адбывалася на выбарчых участках у горадзе Мінску (у Мінску, таму што ў іншых гарадах па вялікім рахунку такога не было), калі з участковых камісій людзей везлі на аўтазаках, таму што заблакавалі выбарчыя ўчастковыя камісіі, я такога не сустракала наогул».
— Чаму мы — ворагі? Чаму па беларускім тэлебачанні паказваюць, што калі хтосьці выходзіць з бел-чырвона-белым сцягам, то ён — фашыст і здраднік? — спытаў адзін з студэнтаў.
— А што, бел-чырвона-белы ... вы гісторыю…
— Я-гісторыю? Клаўдзій Дуж-Душэўскі, які распрацоўваў гэты сцяг, дапамагаў яўрэям у гады вайны, загінуў і гэтак далей, і таму падобнае. Усё роўна, які ў чалавека сцяг, галоўнае — што ў яго ў душы. Перадайце Аляксандру Рыгоравічу, калі можна: не трэба ціснуць на бел-чырвона-белы сцяг. Прызнайце яго законным і гэта будзе вам вялікі козыр. Парада моладзі вось, калі хочаце. (Усе апладзіруюць).
— Я чакала гэтага, а цяпер я вам скажу. <...> Сваё меркаванне вы можаце мець. Але, Аляксандр, яго трэба выказваць цывілізавана, — адказала Наталля Качанава.
"Галоўнае — тое, што мы рабілі заўсёды, і тое палітычнае дасягненне, якое ў нас ёсць — сацыяльна арыентаваная дзяржава, падтрымка людзям — было, ёсць і застанецца. Нікуды яно не зменіцца. Сёння гвалт, вы кажаце. Гвалт спараджае гвалт — гэта праўда. Але калі так кідаюцца на хлопцаў, трэба было паступіць па-іншаму? А вы паглядзіце на іншыя краіны. Таму як працавалі, так і будзем працаваць. І ўсе — нашы людзі. Таму як бы вам падабалася ці не падабалася ўлада, яна сёння ва ўладзе.
Я таксама прадстаўнік улады. І я не лічу, што я сваё жыццё пражыла, сваёй працай зрабіла нешта дрэнна для народа".
"Дзяржава разумее: і прэзідэнт, і ўрад, што гэта [прадпрыемствы] — людзі. Гэта праца, гэта стабільны заробак. І таму [праца] ідзе на тое, каб захаваць прамысловыя прадпрыемствы. Ва Украіне было 70 перапрацоўчых заводаў, сёння няма ні аднаго. Вы гэтага хочаце? Я-не хачу»
"Я не пра сябе турбуюся. І прэзідэнт турбуецца не аб сабе. Паверыць. Мы турбуемся аб тым, як будзеце жыць вы, нашы дзеці і ўнукі. Вы ўжо практычна мае ўнукі. І я хачу, паверце, каб вы жылі ў мірнай краіне. Вы і вашыя дзеці. Калі паляцяць бомбы, калі будзе канфрантацыя, калі грамадства падзеліцца, як сёння... Ну, што зрабілі вы мне дрэннага? Ці я? Нічога. Чаму мы павінны ісці на канфрантацыю адзін з адным? Учора, калі мы былі з прэзідэнтам на МЗКЦ, я стаяла і рабочым сказала, я адышла ў бок: "Слухайце, мне сорамна за вас. Мне сорамна". А чаму? < ... > Я праехала велізарную колькасць людзей і аўдыторый, з якімі сустракалася, па ўсёй нашай краіне. Нідзе, ніхто мне ў перадвыбарчы год, яшчэ раней, не сказаў: "Наталля Іванаўна, слухайце, ды ў нас тут бязмежжа". Казалі аб тым, што трэба зямля на будаўніцтва дома. Калі ласка табе зямля. Разумееце, вы выраслі ў час, калі ўсё ўспрымаецца як дадзенасць».
"Вы ходзіце на гэтыя акцыі па добрай волі, вас туды ніхто не запрашае. Вас запрашаюць телеграм-каналы. А па вялікім рахунку, калі вы хочаце правесці законную акцыю, вы павінны напісаць зварот у мясцовыя органы ўлады і заявіць аб правядзенні масавага мерапрыемства. Калі такога няма і вас шмат разоў папярэджвалі аб тым, што гэта незаконна. І калі вы робіце незаконныя дзеянні ў нашай дзяржаве, гэта дрэнна»
"Сёння, хлопцы, вы так рэагуеце. Нармальна! Усё нармальна! Я думаю, што мы выйдзем адсюль і мы будзем з вамі мець зносіны і сябраваць нават. Але мяне вельмі моцна засмучае тое, што сёння сціраюцца рамкі проста чалавечых нормаў і маралі. Гэтага дапускаць нельга. Разумееце, тады, калі перад табой стаіць дарослая жанчына, такая, як я, і табе ў вочы крычаць, хамяць — гэта недапушчальна. Я ўсё жыццё жыла і разумела, што ёсць людзі старэйшага ўзросту, якім нельга, што б ён ні казаў, гэты чалавек старэйшага пакалення»
"Гэта няпраўда! Гэта няпраўда! Не было такога. Не было такога. Не было. Паслухайце мяне, хлопцы. Усё, што вы чытаеце ў Інтэрнэце ... (Качанаву перабіваюць). Пачакаць. Я, калі пачула пра згвалтаванні, пра парывы матак, і калі пачуў гэта прэзідэнт, то сказаў самым жорсткім чынам разабрацца. (Усе засмяяліся). Пачакаць. Не пераходзіце на хамства. Я афіцыйна вам заяўляю: з міністрам аховы здароўя і намеснікам, Каранікам і Піневічам, і Богдан — з кожным размаўляла персанальна, асобна. Ніводнага факту згвалтавання, разрыву маткі ці чагосьці іншага не было зафіксавана. Ніводны.
Калі вы мне не верыце, я запрашу, і ў наступны раз да вас сюды прыедзе міністр аховы здароўя.