беларуская літаратура

«Пара у рукі браць паходні, Ўставаць, ісці, ноч асвятляць!»

«Адзіны на зямлі». Пра каханне Яўгеніі Янішчыц і Сяргея Панізніка

У часе падрыхтоўкі лістоў да выдання «Яўгенія Янішчыц: творы, жыццяпіс, каментарыі» высветлілася многа цікавага з жыцця паэткі. Самы вялікі эпісталярый захаваўся з Сяргеем Панізнікам — 72 лісты, якія ён перадаў сыну, а сын — нам, укладальнікам выдання, мне і Святлане Калядка.

Для свайго люду — па-беларуску!

Пісьменнікі нашага краю

Даўней беларусы-ліцьвіны мелі багатую і разнастайную літаратуру. Пісьменнікі стваралі тады на некалькіх мовах: на агульнаеўрапейскай мове культуры і навукі — лаціне, на стараславянскай, якой карысталася праваслаўная царква. Але найбольш чытачоў мелі творы, напісаныя на дзяржаўнай беларускай мове, што была зразумелая кожнаму жыхару Вялікага Княства Літоўскага.

«Можа, ім, як некалі і мне, стала сорамна». Някляеў пра Бабарыку з Цапкалам і новую аповесць пра вірус

Пісьменнік і былы кандыдат у прэзідэнты Уладзімір Някляеў трэці месяц у самаізаляцыі. У інтэрв’ю «Свабодзе» ён расказаў, як праводзіць гэты час, пра змену планаў на прэзідэнцкія выбары, пра тое, чаму станоўча ацэньвае вылучэнне Бабарыкі і Цапкалы, як працуе над новай аповесцю пра вірус і пандэмію, як спрачаўся са шведскімі айцішнікамі.

«Выходзілі на шлях». Пра першую аповесць Аляксея Карпюка

…Прайсці праз пекла вайны, канцлагер, партызанку, цудам выжыць у баях за Берлін і пасля шпіталю трапіць у педагагічны інстытут, — хіба гэта не шчасце? Быццам у рай трапіць. Бо малады, хоць і зранены, хоць і нашпігаваны асколкамі, а ўсё ж жывы, шчаслівы, што жывы, што вакол аднаўляецца жыццё. І хоць нялёгка, бо і голадна, і холадна, а ўсё ж самае жудаснае перажыта. Так было ў жыцці Аляксея Нічыпаравіча Карпюка і ў жыцці героя ягонае першае аповесці «У адным інстытуце» Косці Грушэўскага.

Віктар Казько: Мой шлях

З нагоды 80-годдзя Віктара Апанасавіча Казько (нарадзіўся 23 красавіка 1940 года) друкуем ягоныя спавядальныя ўспаміны пра перажытае і кранальныя роздумы пра будучае, «застэнаграфаваныя» з дакументальнага фільма пра пісьменніка «Знакі лёсу» (кінастудыя «Беларусьфільм», студыя «Летапіс») — і сардэчна жадаем яшчэ шмат шчаслівых старонак на ягоным шляху.

«Затое колькі мышэй ляснула!» Нядаўняе мінулае — у гістарычных анекдотах

Сёлета здаецца, што вясёлыя святы засталіся цалкам у мінулым гэтаксама, як і 1 красавіка з яго традыцыйнымі бестурботнымі розыгрышамі. Зрэшты, жарты, хай сабе й змрочныя, ёсць у кожным часе, чаму доказам — новая падборка гістарычных і літаратурных анекдотаў з калекцыі даследчыка беларускай літаратуры Сяргея Шапрана.

Легендарны Ніл Гілевіч

Прайшло чатыры гады, як не стала Ніла Гілевіча.