інваліднасць

Нарадзіўся інвалідам — не маеш права на дзіця? У Століне адбыўся суд над мамай-інвалідам

Вольга Корзун, 27-гадовая жыхарка Давыд-Гарадка «не п’е, не курыць, мужчын не водзіць». Такую характарыстыку давалі Вользе ў судзе Столінскага раёна. Для органаў апекі, якія выступалі ў якасці пазоўнікаў і настойвалі на адабранні ў яе дзіця, галоўным аргументам стала тое, што Вольга — інвалід 2-й групы.

Сцежка да шчасця для дзяцей з дома-інтэрната

Абаронца Курапатаў шукае працу і хоча стварыць сайт знаёмстваў для людзей з інваліднасцю

З Рыгорам Сасевым я пазнаёмілася ў Курапатах: ён — удзельнік варты ля скандальнага рэстарану «Поедем поедим». Хлопец з пранізлівымі блакітнымі вачыма распавёў пра сваю бяду: больш за паўгода ён не можа знайсці працу. Вырашыць гэтае пытанне перашкаджае інваліднасць.

Пленэр на Койданаўшчыне, альбо «R + Я»

Мастакі выходзяць на прыроду і малююць. Менавіта творчасць дапамагае ім знайсці сваё месца ў жыцці.

Радасцю звыш адорыць Парыж!

Літаратурны музей Максіма Багдановіча і праект #дружбанаколесах запрашаюць на канцэртны марафон у падтрымку аўтапрабегу для людзей з інваліднасцю і без.

Не дабрачыннасць, а роўныя правы: як у Беларусі вырашаюць праблемы людзей з інваліднасцю (фота, відэа)

Людзям з інваліднасцю не трэба шкадаванне і міласціна. Ім трэба ўключэнне ў грамадства, магчымасць удзелу ў прыняцці рашэнняў, недыскрымінацыйнае стаўленне. Гэтыя каштоўнасці і іх увасабленне паспрабавалі рэалізаваць удзельнікі кампаніі «Павестка 50», якая цягам трох гадоў ажыццяўлялася ў пяці гарадах Беларусі.

«Гэты боль я не пажадаю ні свайму дзіцяці, ні чужому»

Што можна пачуць са свету глухіх, калі прыслухацца?

«Людзі з псіхічнай інваліднасцю не жывуць за плотам»

У псіханеўралагічных інтэрнатах Беларусі пражывае каля 16 000 чалавек — такі сабе сярэдні райцэнтр. У большасці з іх людзі пазбаўленыя дзеяздольнасці. А заадно і амаль усіх правоў: не могуць прымаць рашэнняў, жыць асобна, працаваць, заключаць здзелкі... У беларускіх рэаліях гэта выглядае як адмова дзяржавы лічыць такіх людзей за грамадзян.

Як беларуская дзяржава «дапамагае» хворым БАС

«Я з нецярпеннем чакаю, калі ў нас будзе новы кіраўнік дзяржавы, пры якім краіна дапаможа мне пераадолець шэсць прыступак, што аддзяляюць мяне ад знешняга свету», — піша ў рэдакцыю «Новага Часу» чытач з Мінска з рэдкім невылечным захворваннем — бакавым аміятрафічным склерозам (БАС).

«Засталося пару месяцаў, хацелася б паглядзець на неба, на людзей…»

Мінчанін з невылечнай хваробай спачатку дамагаўся групы па інваліднасці, цяпер вымушаны прадаваць машыну, каб набыць апарат штучнай вентыляцыі лёгкіх, які зможа працягнуць яму жыццё. А на просьбу мужчыны ўсталяваць у пад’ездзе пад'ёмнік дзяржава прапанавала валанцёраў БРСМ, якія змогуць выносіць яго на вуліцу.

Бар’еры, які жывуць у нашых галовах

Новая кніга Аляксандра Тамковіча «Стыгма» — гэта голас людзей з інваліднасцю, яна пра бар’еры, якія мы самі ствараем.

«Дзеці пачынаюць бачыць іншых дзяцей»

Валожын — адзін з пяці пілотных гарадоў, у якім прымяняюцца ідэі Канвенцыі ААН аб правах інвалідаў, што была падпісаная Беларуссю 28 верасня 2015 года. Працоўная група на працягу васьмі месяцаў падрыхтоўвала глебу дзеля таго, каб прымяняць канвенцыю на практыцы. Гэтая кампанія называецца «Павестка 50».

Ці маюць шанец на сацыялізацыю людзі з псіхічнымі парушэннямі?

Ты можаш мець некалькі адукацый, шматгадовы досвед працы, сам сябе абслугоўваць і адазваць за свае ўчынкі. Але ты не можаш самастойна абіраць, як жыць, — гэта за цябе вызначае махіна дзяржаўных інстанцый. А ўсё таму, што табе паставілі дыягназ псіхічнага разладу.