інваліднасць

Выпрастацца ў вазку. Беларускія дзяўчаты рыхтуюцца да міжнароднага конкурса прыгажосці (фота)

Сёлета ў верасні ў Санкт-Пецярбургу мусіць адбыцца міжнародны конкурс «Невская Краса — 2021», у якім бяруць удзел дзяўчыны на інвалідных вазках. У гэтым годзе адразу чатыры беларускія вазочніцы будуць змагацца, каб трапіць у фінал спаборніцтва.

Паралімпіец Аляксандр Ігнатовіч: «Я паглядзеў на сваю краіну па-новаму»

«Я спартсмен, а ў спартсмена павінна быць цвёрдая грамадзянская пазіцыя», — гаворыць паралімпіец Аляксандр Ігнатовіч. Ён адным з першых падпісаў ліст «Свабоднага аб’яднання спартсменаў» супраць фальсіфікацыі выбараў і гвалту. У інтэрв’ю «Новаму Часу» Аляксандр распавёў пра тое, з якімі праблемамі сутыкнуўся ў спорце і ў жыцці.

«Чалавеку пасля турмы застаецца толькі зноў абрабаваць шапік»

Як жыве прадпрыемства, дзе працуюць людзі з ВІЧ, інваліднасцю і былыя зняволеныя. Спачатку «Умелы Калабок» займаўся фасаваннем і продажам цвікоў, потым тут распрацоўвалі эксклюзіўныя гаспадарчыя тавары, дыванкі для дэзінфекцыі падчас афрыканскай чумы свіней.

Не ходяць у тэатры і кафэ, маюць праблемы з працай. Што беларусы думаюць пра людзей з інваліднасцю?

У Мінску прадставілі вынікі даследавання дынамікі грамадскага меркавання па аспектах інваліднасці ў перыяд ратыфікацыі Канвенцыі ААН аб правах людзей з інваліднасцю.

Жонка першага амбасадара Беларусі ў ФРГ так і не дачакалася пад'ёмніка

Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Рэспублікі Беларусь у ФРГ (1992–1994 гг.), дэпутат Вярхоўнага Савета 12-га склікання Пётр Садоўскі ў газеце «Народная Воля» распавёў, што яго жонка, маючы інваліднасць 1-й групы і праблемы з апорна-рухальным апаратам, сёлета пакінула гэты свет, так і не дачакаўшыся ўсталявання пад'ёмніка ў пад'ездзе і выкліканых на дом дактароў. 
«Новы Час» выказвае шчырыя спачуванні аўтару і прыводзіць яго тэкст.

Нарадзіўся інвалідам — не маеш права на дзіця? У Століне адбыўся суд над мамай-інвалідам

Вольга Корзун, 27-гадовая жыхарка Давыд-Гарадка «не п’е, не курыць, мужчын не водзіць». Такую характарыстыку давалі Вользе ў судзе Столінскага раёна. Для органаў апекі, якія выступалі ў якасці пазоўнікаў і настойвалі на адабранні ў яе дзіця, галоўным аргументам стала тое, што Вольга — інвалід 2-й групы.

Сцежка да шчасця для дзяцей з дома-інтэрната

Абаронца Курапатаў шукае працу і хоча стварыць сайт знаёмстваў для людзей з інваліднасцю

З Рыгорам Сасевым я пазнаёмілася ў Курапатах: ён — удзельнік варты ля скандальнага рэстарану «Поедем поедим». Хлопец з пранізлівымі блакітнымі вачыма распавёў пра сваю бяду: больш за паўгода ён не можа знайсці працу. Вырашыць гэтае пытанне перашкаджае інваліднасць.

Пленэр на Койданаўшчыне, альбо «R + Я»

Мастакі выходзяць на прыроду і малююць. Менавіта творчасць дапамагае ім знайсці сваё месца ў жыцці.

Радасцю звыш адорыць Парыж!

Літаратурны музей Максіма Багдановіча і праект #дружбанаколесах запрашаюць на канцэртны марафон у падтрымку аўтапрабегу для людзей з інваліднасцю і без.

Не дабрачыннасць, а роўныя правы: як у Беларусі вырашаюць праблемы людзей з інваліднасцю (фота, відэа)

Людзям з інваліднасцю не трэба шкадаванне і міласціна. Ім трэба ўключэнне ў грамадства, магчымасць удзелу ў прыняцці рашэнняў, недыскрымінацыйнае стаўленне. Гэтыя каштоўнасці і іх увасабленне паспрабавалі рэалізаваць удзельнікі кампаніі «Павестка 50», якая цягам трох гадоў ажыццяўлялася ў пяці гарадах Беларусі.

«Гэты боль я не пажадаю ні свайму дзіцяці, ні чужому»

Што можна пачуць са свету глухіх, калі прыслухацца?

«Людзі з псіхічнай інваліднасцю не жывуць за плотам»

У псіханеўралагічных інтэрнатах Беларусі пражывае каля 16 000 чалавек — такі сабе сярэдні райцэнтр. У большасці з іх людзі пазбаўленыя дзеяздольнасці. А заадно і амаль усіх правоў: не могуць прымаць рашэнняў, жыць асобна, працаваць, заключаць здзелкі... У беларускіх рэаліях гэта выглядае як адмова дзяржавы лічыць такіх людзей за грамадзян.

Як беларуская дзяржава «дапамагае» хворым БАС

«Я з нецярпеннем чакаю, калі ў нас будзе новы кіраўнік дзяржавы, пры якім краіна дапаможа мне пераадолець шэсць прыступак, што аддзяляюць мяне ад знешняга свету», — піша ў рэдакцыю «Новага Часу» чытач з Мінска з рэдкім невылечным захворваннем — бакавым аміятрафічным склерозам (БАС).

«Засталося пару месяцаў, хацелася б паглядзець на неба, на людзей…»

Мінчанін з невылечнай хваробай спачатку дамагаўся групы па інваліднасці, цяпер вымушаны прадаваць машыну, каб набыць апарат штучнай вентыляцыі лёгкіх, які зможа працягнуць яму жыццё. А на просьбу мужчыны ўсталяваць у пад’ездзе пад'ёмнік дзяржава прапанавала валанцёраў БРСМ, якія змогуць выносіць яго на вуліцу.