улада

У сабачкі баліць, у коціка баліць, а ў выбаршчыка — гаіся-загаіся

Cучасныя выбары — гэта своеасаблівыя палітычныя «чорныя дзіркі», здольныя паскараць гістарычны час. Яны ўжо неаднаразова давалі старт «каляровым рэвалюцыям» на постсавецкай прасторы, дый не толькі на постсавецкай. Таму страх перад выбарамі, нягледзячы на тое, што ўсё схоплена, ніколі не пакідае іх арганізатараў.

Выбараў няма. Але выбар — ёсць

На мінулым тыдні краіна перанесла хваробу, якая афіцыйна завецца выбарамі. І многія перажываюць пасля яе ўскладненні: кагосьці не адпускае галаўны боль і сусветнае расчараванне, у некага круціць пальцы ад падтасоўвання лічбаў у пратаколах, пячэ рукі ад укідаў бюлетэняў, а некага спальваюць згрызоты сумлення.

Крах аперацыі «напаўтранзіт»

Хапіла некалькіх месяцаў, каб у Казахстане скончыўся эксперымент, калі былы прэзідэнт пасля фармальнай адстаўкі фактычна захоўвае ўплыў на палітычныя рашэнні.

Выбары як гульня з нулявой сумай

Усе спартыўныя гульні — гэта гульні з нулявой сумай. Калі форвард вашай улюбёнай каманды забівае камандзе суперніка гол — каманда суперніка яго прапускае. І як бы ні стараліся форварды, сума забітых і прапушчаных мячоў (апошнія варта лічыць са знакам «мінус») будзе роўная нулю.

25 гадоў дэградацыі

Роўна 25 гадоў таму, 20 ліпеня 1994 года, адбылася інаўгурацыя першага прэзідэнта Беларусі Аляксандра Лукашэнкі.

Міхаіл Пастухоў: Ці патрэбна прэзідэнцкая ўлада ў Беларусі?

10 ліпеня 1994 года Аляксандр Лукашэнка стаў дэ-факта першым прэзідэнтам Беларусі. 20 ліпеня таго ж года ён прынёс прысягу і стаў кіраўніком дзяржавы дэ-юрэ. Доктар юрыдычных навук, прафесар, заслужаны юрыст Беларусі, суддзя Канстытуцыйнага суда першага складу Міхаіл Пастухоў прыводзіць дзесяць аргументаў за скасаванне пасады прэзідэнта.

Выпаленая зямля, ці Ёсць надзея?

Дзяржаўная палітыка, якая цяпер рэалізуецца, можа займець уласнае азначэнне ў паліталагічнай навуцы — «палітыка вынішчэння». Айчынная асаблівасць — вынішчаецца сваё: гістарычная памяць, бізнес, медыцына...

Вертыкаль супраць рэспублікі

Чаму Беларусь — не Казахстан

Паводзіны аўтарытарных кіраўнікоў у краінах на постсавецкай прасторы часта могуць быць непрадказальнымі нават для іх «калегаў па цэху». «Перадача ўлады» у Казахстане стала не вельмі прыемным сюрпрызам для візаві цэнтральнаазіяцкага палітычнага мастадонта ў некаторых дзяржавах былой савецкай імперыі.

Каму закон — Канстытуцыя? Рэфлексіі з нагоды 25-годдзя Асноўнага закону

Вы чыталі нашу Канстытуцыю? Там усяго 9 раздзелаў і 146 артыкулаў. Цікавы дакумент, а галоўнае — карысны, і нават дэмакратычны, нягледзячы на папраўкі 1996 і 2004 гадоў. Але толькі для каго наша Канстытуцыя — асноўны закон? І ці наогул яна — Асноўны закон?

Адна краіна — дзве дзяржавы

Пры «ўладзе сілы» ніколі не дзейнічае сіла закона. Гістарычныя рэфлексіі пра беларускую ўладу

Калі перакласці з лацінскай слова «рэфлексія», то атрымаецца нешта кшталту «зварот назад», асэнсаванне папярэдняга вопыту. Гістарычная рэфлексія — асэнсаванне гістарычнага вопыту народа, неабходная частка ягонага паспяховага развіцця.