Замежныя СМІ пра Беларусь: 20-26 лютага

Хутчэй за ўсё, плануючы развязаць канфлікт вакол непрызнанага Саюза палякаў Беларусі, Польшча павінна была справакаваць рост напружанасці на еўрапейскай прасторы адразу па некалькіх кірунках: Беларусь — структуры Еўрасаюза, а затым і Расія — ЕС (Расія ўступаецца за Беларусь, ЕС — за Польшчу), Расія — Польшча. Пасля чаго Польшча зноў становіцца важным фактарам у адносінах паміж Расіяй і вядучымі еўрапейскімі краінамі, а ЗША на гэтым накірунку ўзмацняюць сваю функцыю мадэратара агульнаеўрапейскага дыялогу.

«Regnum» (Расія)


Дык чаго ж хоча Лукашэнка? Каб адказаць на гэта пытанне, варта прыглядзецца, з кім цяпер «гуляе» беларускі дыктатар. Пасля некаторай адлігі ў кантактах з Бруселем, Лукашэнка, як звычайна, сфальсіфікаваў парламенцкія выбары, гэта дало яму гарантыю, што ён і далей будзе кіраваць без усякіх клопатаў, і ў той жа час аддаліла ад Захаду. А калі так — то Лукашэнка зноў стаў з сімпатыяй паглядаць на Крэмль. Не выпадкова ўвосень мінулага года бравыя беларускія салдаты разам з расійскім войскам на мяжы з Польшчай правялі вучэнні. Цяпер Лукашэнка папросту ставіць на тандэм Пуцін—Мядзведзяў. Так што пытанне не ў тым, што трэба Лукашэнку, але ў тым, якая карысць Крамлю ад ціску на жменьку палякаў у Беларусі. А карысць гэта здаецца відавочнай. Масква ў чарговы раз правярае Еўрасаюз на трываласць.

«Wprost» (Польшча)


Еўропе даюць зразумець: любыя сумесныя ініцыятывы па лініі Мінск—Брусель не павінны выходзіць за рамкі праектаў у галіне эканомікі і культуры. Еўрасаюз, і асабліва Польшча, ускладае вялікія надзеі на праграму «Усходняга партнёрства», якая заклікана эканамічна і палітычна мацней прывязаць да Бруселю памежныя з ЕС краіны, у першую чаргу, для падрыву расійскага ўплыву. Праект «Усходняга партнёрства» рэалізуецца з 2008 года, і варта адзначыць, што часткова сябе апраўдаў. На фоне крызісу беларуска-расійскіх адносін гатоўнасць Захаду да рэалізацыі сумесных з Мінскам праектаў у сферы энергетыкі і эканомікі была вельмі своечасовай. Не выключана, што сваімі дзеяннямі беларускае кіраўніцтва імкнецца выбіць глебу з-пад ног Варшавы, пазбавіўшы яе ролі галоўнага ініцыятара агульнаеўрапейскай палітыкі ў адносінах з Беларуссю.

«Сегодня» (Расія)


Не ультыматум, а некаторыя абмежаванні, уведзеныя на адрас Беларусі, павінны схіліць Мінск спыніць рэпрэсіі ў дачыненні да палякаў у гэтай краіне. Ультыматум можа прывесці да зваротнага эфекту. Лукашэнка можа абвастрыць рэпрэсіі. Гэта сіндром абложанай крэпасці. Акрамя таго, у МЗС лічаць, што залішні ціск — тое ж самае, што «хадзіць па тонкім лёдзе». Гаворка ідзе пра тое, каб, прымушаючы Мінск да саступак, не пазбавіць беларускае грамадства кантактаў і падтрымкі ЕС.

«Gazeta Wyborcza» (Польшча)


Ёсць, як заўсёды, нюансы. Напрыклад, выключна чалавечай псіхікі. Калі ўжо каго параўноўваць з Лукашэнкам, то гэта, хутчэй, Юлію Цімашэнка. Тая ж імправізацыя з легкадумствам пазіцый, той жа парыў і невычэрпны драйв… Януковіч ніколі не стане ўкраінскім Лукашэнкам. Украіна Януковіча — прадказальная. Беларусь Лукашэнкі — не.

«Комментарии» (Украіна)